De reunie

Vrijdag:

Omdat `opa samurai` de uitbater van het Hostel elke avond stipt om 11 uur savonds de stekker uit de computers trok was het enige moment voor esther om te internetten vroeg in de ochtend. Deze dame is namelijk op studiereis en vroeg thuis is daar niet bij.
Fris van de vroege douche even snel een berichtje sturen naar Eddy hoe laat de trein aan zal komen in Fukuoka.. 13:00 uur.
Niet meer dan twee regels getypt was het al weer tijd om de deur uit te gaan, want ookal was het de laatste dag, het was nog geen vakantie.

Ondertussen zat Eddy met zijn hoofd in de wolken. Letterlijk.. Nouja In iedergeval een stuk erboven. Misschien wel ietsje meer richting de zevende hemel. Met 965 kmh op weg naar zijn vriendin in het verre Japan. Welgeteld 2 westerlingen vergezelde hem in een volgeboekte internationale vlucht.
Met het ontbijt achter de kiezen werd er geland op Tokyo, en na 100 paginas en wat uurtjes slaap werd het 6 uur wachten op de volgende vlucht overbrucht.
Tijdens het lange taxien vielen er links en rechts al wat geroutineerde aziaten in slaap. Voor hen was zelfs het opstijgen zo slaapverwekkend dat zij met het gebulder van de motoren op de achtergrond geen teken van leven gaven.

Redelijk fris en fruitig stapte Eddy 2,5 uur later zijn hotel binnen, waar `mr Eddy` zijn prima bedje voor die avond kon vinden.
Maar voor het slapen gaan nog even de mail bekijken. `Morgen om 13:00 op het station` en een verzoek om voor iemand anders een kaartje te halen voor het sumo worstelen.
`geen probleem` .. en met het vooruitzicht van een knuffel zegt Eddy natuurlijk overal Ja op.
(Eddy en Esther gaan pas zondag en kunnen ook pas dan de kaartjes halen)

Zaterdag..

Esther stapt al vroeg met buddy `Gait` in de trein om zo snel mogelijk naar haar lekker bink in Fukuoka te gaan. Guus meeuwis achtergrond muziek in Esthers hoofd:`Kilometers spoor schieten onder mij door... want ik ben opweg naar jou... ` Terwijl zij hoopt dat haar Hollandse prins al uren smachtend voor het station staat te wachten draaid Eddy zich nog even flink om in bed.

Goed uitgeslapen kijkt hij op de klok ...9:30... Nog tijd genoeg voor een goed ontbijt en het halen van de kaartjes.
Bij de keus voor een Engels of Japans ontbijt is de keus snel gemaakt: Japans natuurlijk!

Van alle dingen die op het bord liggen zijn er maar 2 herkenbaar.. een kom rijst, en 2 blokje roerei (uiteraard vierkant, zodat het toch iets moeilijker is te herkennen). Wat de rest is en was zullen we nooit weten, maar echt top was het niet.

Tijd om het kaartje te gaan halen. Vol goede moed op weg naar de metro, maar waar moet worden uitegstapt is een beetje een mistery. Schematisch is het rooster best logisch, maar waar welke halte in de stad is is eengrote vraag.

`Dan maar te voet, ik weet in welke richting het is, en het is aan zee, moeilijk kan het niet zijn` dacht hij. 1 flinke blaar, tig verbrande calorien, 2 keer vragen en ander half uur verder had hij eindelijk het kaartje bemachtigd. Terug toch maar met de metro..
Binnen 10 minuten stond hij weer op de plek waar hij die ochtend was begonnen.. mmh.. nu weten we in iedergeval welk metro station het is.. maar lopen gaan we dus niet meer doen..

13:06 zou de Shinkansen trein aankomen en 13:06 staat hij er dan ook. Esther tuurt de menigte in terwijl ze met de roltrap naar beneden komt en heeft gelijk een grote smile.. Eddy staat immers trouw op haar te wachten!! Tijd voor een knuffel.. Helaas.. Een rugzak op de buik omdat haar rug al vol zit verhinderd de echt verdiende knuffel. Binnen 10 minuten wordt `gait` zijn Sumo kaartje in handen gedrukt, naar het juiste metrostation gewezen, en staan Eddy en Esther in hun hotel kamer.

De Reunie

--CENSUUR--... en vervolgens lekker gegeten in een typisch japans restaurant. Waarbij de gastvrouw zeer enthousiast regeerde op Esthers Japanse tongval, maar toch ook gecharmeerd was van Eddy`s gestuntel.

Deze eerste dag is zeker een goed begin van de vakantie

E&E