Gestegen tot grote hoogte..
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Esther
07 December 2009 | Japan, Hiroshima
He trouwe fans!
We nemen tenminste aan dat alleen jullie nog zolang onze berichten volgen.
Vandaag was een leuke / mooie ontspannende dag!
en zoals Bert Visser al zei: VERTEL VERTEL VERTEL!
Uiteraard zou het geen vakantie zijn zonder uitslapen. Onze kamergenoten waren vertrokken zonder dat we het hadden gemerkt, wellicht waren onze oordopjes de oorzaak. Zij lagen al vroeg te slapen (voor 21:00!) en lagen dus redlijk te ronken toen wij eens een oogje wouden dichtdoen. Toch fijn dat ze geen wraak hebben genomen voor het feit dat we wel 20 keer die kamer zijn binnengelopen voor ditjes en datjes die uit de tas gehaald moesten worden.. Aan de andere kant als je ergens op vakantie bent moet je niet zo vroeg in je nest gaan liggen.
Na het late ontwaken wandelden we rustig richting het station en pakten vanuit daar de trein richting miajima.
Om het laatste stukje te overbruggen moesten we het laatste stukje met de veerboot en bij aankomst zagen we gelijk al de bekende Tori in het water staan: (deze is ook gebruikt bij de voorkant van het voorverslag van de Daido-Shoi)
http://images.google.com/images?hl=fr&um=1&sa=1&q=mt+misen&btnG=Recherche+d'images&aq=f&oq=&start=0
Al voor we hadden aangelegd stonden meutes backpackers en seniore japanners met hun grote lenzen en dure cameras. Blijkbaar moet er voor penislengte gecompenseerd worden. Compenseren is bij ons niet nodig en zelfs een compacte camera volstaat ;)
Rustig stappen we de boot af en verkennen de kaart. Temple, shrine, historisch gebouw... leuk voor het begin van de dag.
En een klein uurtje later hadden we de hoogtepunten aan het water dan ook wel gezien:
- uiteraard de tori nog een keer, maar nu van de andere kant
- de tempel die erachter staat rustig bekeken
- op de foto met de hertjes die als een konijnenplaag over het eiland regeren.
- japanse bruid en bruidegom die zo werden rond getrokken in een riksja door een mannetje
http://sites.google.com/site/rudydemuynck/riksja1.jpg
- twee keer een foto genomen voor dezelfde japanse meisjes, die vervolgens voor ons een foto gingen nemen.
Het werd tijd voor een echte activiteit. Op het eiland kun je ook naar het hoogste punt wandelen genaamd Mnt. Misen.
OP de kaart stodn een kronkelpad getekend en dat was de uitdaging die we zochten!
aan het begin was het nogal stevig doorstappen want het was toch wel behoorlijk steil. Maar niet veel later werd het niet echt veel beter... Maar nog later nog steeds niet.. (uiteraard wel een erg mooie wandeling!!) een klim van ruim een uur later kwamen er wat japanse oudere dames naar beneden en mompelden naar ons Konishiwa. Ondertussen klepten ze lekker door met zn 3-en.. zij en waarschijnlijk alle andere japanners die we onderweg tegenkomen dachten: `zouden ze soms niet weten dat er een ropeway / kabelbaan aan de andere kant is??` Natuurlijk wisten we dat, maar waar is daar nou de uitdaging aan..
Nog een kwartiertje puffen en zweten verder bereikten we eindelijk de top, kleren doorweekt van het zweet, maar het was de moeite waard!! wat een mooi en relaxt uitzicht! We werden begroet door Mechteld en Wouter (ook van de studiereis en het hostel) die al bovenstonden. Eerst even zitten.. en de kleding een beetje laten drogen .. Eddy stonk weer een uur in de wind.. maar goed dat hij al een vriendin heeft, want met zo`n zweetlucht wil niemand je hebben.
Even uitblazen met wat drinken en een goede lunch.. waar de lokale hertjes natuurlijk graag van willen meegenieten..
Helaas, dat mag niet van de lokale japanners.. en met een ferme tik op de neus werd ze vriendelijk verteld hun maaltijd zelf maar bij elkaar te scharrelen.
Dan was het nu eindelijk het moment voor rondkijken en lekker ontspannen na die lange klim, het was t-shirt weer (integenstelling tot beneden) en het was zeeeeeer mooi:
http://images.google.com/images?hl=fr&um=1&sa=1&q=mt+misen&btnG=Recherche+d'images&aq=f&oq=&start=0
Het was er zelfs zo mooi, dat we er zelfs enkele uren lekker hebben gezeten om onze krachten weer bij een te rapen.
Uiteindelijk moesten we toch een keer weer naar beneden en namen de wat langere, maar midner steile route terug.
Langzaam aan begon er toch wel een bepaalde WC-drang op te komen.. Maar de dichtsbijzijnde WC was 1,5 km verder (met slechte tredes.. ) Uit sympathie hield eddy ook de gulp dicht tot die tijd.
Eenmaal aangekomen bj het lokale WC hokje was esther blij verrast dat er zelfs een westers toilet aanwezig was, hierzo middenin de bush bush. Eddy was blij verrast met zijn plasbuddy in het wc gebouwtje, een salamander!
Vervolgens de bewoonde wereld weer binne gestruind en hard opzoek gegaan naar wat souveniers. Maar veel winkels gingen al dicht om 16:30.. stom stom.. die hbben dan de `shopping frenzy` van Eddy en Esther gemist.. collegas die wel geduld hadden zijn beloond met een paar centen voor hun handelswaar..
Tijdens onze grote tocht was alles op zee niveau over genomen door meutes scholieren die met hun traditionele kledij, (voor de dames vaak korte rokjes), renden schreeuwden en de hertjes aan het plagen waren met de cameras van hun mobiele telefoon.
Wij stapten gelukkig snel aanboort van de veerboot om binnen 60 minuten het station van hiroshima weer te bereiken. Tijd voor een warme maaltijd, en eens uit te zoeken wat we morgen gaan doen.. Okayama!!
Uiteraard morgen meer!!
E&E!
We nemen tenminste aan dat alleen jullie nog zolang onze berichten volgen.
Vandaag was een leuke / mooie ontspannende dag!
en zoals Bert Visser al zei: VERTEL VERTEL VERTEL!
Uiteraard zou het geen vakantie zijn zonder uitslapen. Onze kamergenoten waren vertrokken zonder dat we het hadden gemerkt, wellicht waren onze oordopjes de oorzaak. Zij lagen al vroeg te slapen (voor 21:00!) en lagen dus redlijk te ronken toen wij eens een oogje wouden dichtdoen. Toch fijn dat ze geen wraak hebben genomen voor het feit dat we wel 20 keer die kamer zijn binnengelopen voor ditjes en datjes die uit de tas gehaald moesten worden.. Aan de andere kant als je ergens op vakantie bent moet je niet zo vroeg in je nest gaan liggen.
Na het late ontwaken wandelden we rustig richting het station en pakten vanuit daar de trein richting miajima.
Om het laatste stukje te overbruggen moesten we het laatste stukje met de veerboot en bij aankomst zagen we gelijk al de bekende Tori in het water staan: (deze is ook gebruikt bij de voorkant van het voorverslag van de Daido-Shoi)
http://images.google.com/images?hl=fr&um=1&sa=1&q=mt+misen&btnG=Recherche+d'images&aq=f&oq=&start=0
Al voor we hadden aangelegd stonden meutes backpackers en seniore japanners met hun grote lenzen en dure cameras. Blijkbaar moet er voor penislengte gecompenseerd worden. Compenseren is bij ons niet nodig en zelfs een compacte camera volstaat ;)
Rustig stappen we de boot af en verkennen de kaart. Temple, shrine, historisch gebouw... leuk voor het begin van de dag.
En een klein uurtje later hadden we de hoogtepunten aan het water dan ook wel gezien:
- uiteraard de tori nog een keer, maar nu van de andere kant
- de tempel die erachter staat rustig bekeken
- op de foto met de hertjes die als een konijnenplaag over het eiland regeren.
- japanse bruid en bruidegom die zo werden rond getrokken in een riksja door een mannetje
http://sites.google.com/site/rudydemuynck/riksja1.jpg
- twee keer een foto genomen voor dezelfde japanse meisjes, die vervolgens voor ons een foto gingen nemen.
Het werd tijd voor een echte activiteit. Op het eiland kun je ook naar het hoogste punt wandelen genaamd Mnt. Misen.
OP de kaart stodn een kronkelpad getekend en dat was de uitdaging die we zochten!
aan het begin was het nogal stevig doorstappen want het was toch wel behoorlijk steil. Maar niet veel later werd het niet echt veel beter... Maar nog later nog steeds niet.. (uiteraard wel een erg mooie wandeling!!) een klim van ruim een uur later kwamen er wat japanse oudere dames naar beneden en mompelden naar ons Konishiwa. Ondertussen klepten ze lekker door met zn 3-en.. zij en waarschijnlijk alle andere japanners die we onderweg tegenkomen dachten: `zouden ze soms niet weten dat er een ropeway / kabelbaan aan de andere kant is??` Natuurlijk wisten we dat, maar waar is daar nou de uitdaging aan..
Nog een kwartiertje puffen en zweten verder bereikten we eindelijk de top, kleren doorweekt van het zweet, maar het was de moeite waard!! wat een mooi en relaxt uitzicht! We werden begroet door Mechteld en Wouter (ook van de studiereis en het hostel) die al bovenstonden. Eerst even zitten.. en de kleding een beetje laten drogen .. Eddy stonk weer een uur in de wind.. maar goed dat hij al een vriendin heeft, want met zo`n zweetlucht wil niemand je hebben.
Even uitblazen met wat drinken en een goede lunch.. waar de lokale hertjes natuurlijk graag van willen meegenieten..
Helaas, dat mag niet van de lokale japanners.. en met een ferme tik op de neus werd ze vriendelijk verteld hun maaltijd zelf maar bij elkaar te scharrelen.
Dan was het nu eindelijk het moment voor rondkijken en lekker ontspannen na die lange klim, het was t-shirt weer (integenstelling tot beneden) en het was zeeeeeer mooi:
http://images.google.com/images?hl=fr&um=1&sa=1&q=mt+misen&btnG=Recherche+d'images&aq=f&oq=&start=0
Het was er zelfs zo mooi, dat we er zelfs enkele uren lekker hebben gezeten om onze krachten weer bij een te rapen.
Uiteindelijk moesten we toch een keer weer naar beneden en namen de wat langere, maar midner steile route terug.
Langzaam aan begon er toch wel een bepaalde WC-drang op te komen.. Maar de dichtsbijzijnde WC was 1,5 km verder (met slechte tredes.. ) Uit sympathie hield eddy ook de gulp dicht tot die tijd.
Eenmaal aangekomen bj het lokale WC hokje was esther blij verrast dat er zelfs een westers toilet aanwezig was, hierzo middenin de bush bush. Eddy was blij verrast met zijn plasbuddy in het wc gebouwtje, een salamander!
Vervolgens de bewoonde wereld weer binne gestruind en hard opzoek gegaan naar wat souveniers. Maar veel winkels gingen al dicht om 16:30.. stom stom.. die hbben dan de `shopping frenzy` van Eddy en Esther gemist.. collegas die wel geduld hadden zijn beloond met een paar centen voor hun handelswaar..
Tijdens onze grote tocht was alles op zee niveau over genomen door meutes scholieren die met hun traditionele kledij, (voor de dames vaak korte rokjes), renden schreeuwden en de hertjes aan het plagen waren met de cameras van hun mobiele telefoon.
Wij stapten gelukkig snel aanboort van de veerboot om binnen 60 minuten het station van hiroshima weer te bereiken. Tijd voor een warme maaltijd, en eens uit te zoeken wat we morgen gaan doen.. Okayama!!
Uiteraard morgen meer!!
E&E!
-
07 December 2009 - 13:00
Michelle:
Dag lieve E & E,
wat een mooi avontuur alweer! Jullie genieten op en top van jullie welverdiende vakantie. Ga zo door.
Liefs Michelle -
07 December 2009 - 15:34
Eef:
haha, Eddy, jij vindt ook overal buddies! :P
-
07 December 2009 - 17:35
Simon:
Hey, ik volg jullie ook nog hoor. Geweldig om al die verhalen te lezen! En Eddy, inderdaad heel sympathiek van je... maar mag toch verwachten dat het een makkie was, met al dat bier drinken moet je toch inmiddels een blaas hebben die een paar liter kan houden... :-) -
08 December 2009 - 12:27
Theo:
Esther en Eddy,
Kijk elke dag vol verwachting naar jullie nieuwe avonturen Heerlijke uitgebreide verhalen !
Kijk uit naar jullie verhalen en foto's.
-
08 December 2009 - 19:17
Hans:
E&E
Hey wat mooi blijf genieten van alles wat jullie mee maken.
Wij kijken naar jullie reisverslagen. -
09 December 2009 - 11:19
Suzanne:
Wat een mooi verhaal weer om te lezen!! Leuk om bundel van te maken met foto's als een echt boek! En respect voor die enorme klim!
Wij gaan zo de kerstboom zetten, met kransjes! Eerst alle lampjes uit de knoop halen van vorig jaar....
Dikke knuffel uit Raalte! -
09 December 2009 - 12:38
Eef:
Wat een toffe foto! Haha, staat jullie goed hoor! :D
Ik hoop alleen dat jullie het schrijven nog niet moe zijn? Ben beniewd naar nieuwe verhalen ;)
kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
