Nara hertjes en Zawatami

Moe, niets ervan!!

Er is nog zoveel te zien en te beleven, we hebben nog slechts ;) 12 dagen te gaan, en die zijn volgepland... Helemaal geen tijd om moe te zijn ;)

Toch hebben we gisteren lekker met de beentjes omhoog van de film genoten, en dat was zeker ook de moeite waard hoor ;) Ook een boekje tijdens de lange treinreizen leveren genoeg ontspanning om even van alle drukte te ontsnappen! Dus waarschijnlijk in Tokyo weer een boekwinkel opzoeken waar ze Engelse boeken hebben ;)!

Maar laat ik beginnen met vandaag. De dag begon met een zoektocht naar de belangrijke papieren (kopien wel te verstaan van alle nummers etc.) en zoals het een echte reiziger betaamd worden deze papieren verdeeld over de tassen, mocht er iets kwijt raken...) helaas waren ze iets te goed verdeeld, wat een vertraging van 1 trein opleverde... wel weer gevonden dus geen grote ramp gelukkig.
We vertrokken dus iets later dan gepland naar Nara, maar dat bleek helemaal niet erg, want bij aankomst op dit station regende het pijpenstelen!! Dus eerst de 'vertraging' nog maar even laten oplopen door de lokale Dr. Donut even uit te proberen. we zien hier zoveel van die fastfood en koffie tentjes, tja dan moeten we zelf ook maar een keuring gaan uitvoeren, inmiddels staan de donuts van deze tent bovenaan de lijst! echt smikkelen, en hierbij de wens naar westerse invloeden helemaal vervuld ;) Nee, de Japanners zijn zelf ook enorme zoetekouwen, wat je niet zult zeggen met hun tengere gestalte... Maar suikersnoepjes en andere zoetigheden worden hier per kilo verkocht!

Omdat Esther de route in Nara al onder begeleiding van een echte gids heeft gehad, heeft ze zelf haar gidscapaciteiten kunnen oefenen op Eddy. Met de regen in de rug en cappuchons op zijn we vertrokken door de kleine straatjes van Kyoto. Het is erg leuk om zo iets meer van de oude huizen en stadsdelen te zien, alles in onbewerkt hout en overal emmers met water. Omdat er vroeger zoveel verwoest is met grote branden is het beleid nog steeds dat ieder huis een rode emmer met water bij de deur heeft staan. Dit is vandaag helemaal niet nodig, want alles is helemaal doorweekt...
Esther is met de hakken over de sloot nog net geslaagd voor haar Gidsen-diploma, we zijn niet echt verdwaald, hoewel we wel heel veel leuke steegjes hebben gepakt... (zal daar iets van haar vaders taktieken naar voren komen, eerst verdwalen en dan achteraf vermelden dat je nu de stad echt hebt gezien...)
Glukkig heeft ze zelfs nog wat feitjes herinnerd van de vorige tocht, de verschillen tussen Shinto en Boedhistische tempels en rituelen zijn een klein beetje opgehelderd!!

Bij het park aangekomen ontmoet Eddy zijn eerste 'echte' tamme hert, die lopen hier bij bosjes te speuren naar alle koekjes en andere lekkernijen die gretig door de inwoners van Nara verkocht worden aan de horden Japanners. Helaas voor de hertjes zijn er op het moment bijna geen toeristen (goh.. zou dat iets met het weer te maken hebben... ach dat zijn we toch gewend in Nederland), dus kijken ze met bijna smekende ogen naar Eddy op... helaas... ze komen van een koude kermis thuis... misschien moet Guusje maar een spoedcursus geven 'hoe kijk ik met puppy ogen naar mijn baasje'...dan zouden ze vast nog een heel stuk dikker hier rondlopen ;)

De grote Buddha waar dit park om draait (Grootste Buddha in Japan, overdekt door het grootste houten gebouw van de wereld, hoewel deze slechts 2/3 van zijn originele grootte heeft) heeft Esther al gezien, maar moet door Eddy uiteraard nog even geinspecteerd worden.. Hij is echt groot joh!.. ja, dat weet ik...
Helaas zijn met de zon en de temperatuur ook de mooie rode en gele blaadjes van de omgeving verdwenen, en moet Eddy het doen met de foto's van Esther om haar indrukken van 3 weken geleden te delen.. Maar al met al hebben we lekker rondgewandeld, nog wat souvenirwinkeltjes gesponsord en de trein naar huis genomen. Dit was een stoptrein, maar niet getreurd, na anderhalf uur kwamen we met rode wangetjes (het is echt veel te warm in de tram/treinmetro.. zelfs de hostels zetten ze alles op 25 graden!!! iets met groen denken...) en een heleboel bladzijdes uit onze spannende boeken verder uit de trein zetten.

Eddy is deze avond ook voor het eerst binnen in de beruchte ZAWATAMI restaurant keten geweest, Esther heeft hier veel goede ervaringen van lekkere, vele kleine hapjes voor een goede prijs. Dat is zeker weer gelukt vanavond! Van elke bladzijde uit het menu iets aanwijzen en dan hopen dat er wat lekkers op tafel verschijnt!
De goede prijs werd vastgesteld nadat Esther haar onderhandelingstactieken heeft laten zien... de rekening wat een beetje hoog, maar een vraag naar een van de onderdelen (die uiteraard allemaal in het Japans zijn, dus je hebt geen flauw idee wat het is) heeft de prijs met 50% ineens laten zakken. Dat is nog eens een goede meevaller! Dus met een glimlach kunnen we even later in de supermarkt nog een ijsje uitzoeken, om die langs de hippe straten van het Gion district op te eten.
Gion is het uitgaansdistrict van Kyoto, Dit is de plaats om de lokale Keiko's en Maiko's te zien (er leven/werken ongeveer 300 Geisha's en leerling Geisha's in Tokyo)! We hebben zelfs een exemplaar onderweg gezien, hopen dat we morgen tijdens de wandelingen hier in Kyoto nog meer van die schoonheden spotten!
Daarnaast staat Gion bekend om zijn eet- en dansgelegenheden, een echte uitgaanswijk dus, waar we nog even een rustige avondwandeling hebben gemaakt.

Terug in het hostel aangekomen zijn helaas beide 'woonkamers' bezet, de audiosystemen worden goed getest, wat ons doet besluiten om straks lekker op de kamer nog verder in de spannende verhalen van onze boeken te duiken. (Een avond niets doen dus ;) )
Dus voor nu een hele lieve groet, en dikke knuffels uit Kyoto,

E&E