twee extremen...

Hoi trouwe lezers!

Zijn de oogjes al een beetje moe van het vele lezen?? en voor jos: Uiteraard hebben we veel te vertellen bij terugkomst! En aangezien foto`s meer dan 1000 woorden vertellen zal het een ontiegelijk lang verhaal worden.

Het verhaal van vandaag begint met rustig uitslapen en vervolgens met de trein op weg naar Hira-San, het grootste meer van japan om daar te gaan hiken!

Ja, terwijl het thuisfront denkt dat we het rustig aan moeten doen, doen wij er vandaag nog een schepje bovenop.
Eenmaal uit de trein gerold gingen we opzoek naar de lokale vvv, opzoek naar een wandelpad of iets dergelijks..
Buiten het station stond 1 bordje met lachende japanse poppetjes die aan het wandelen waren op de berg, en een klein kaartje.. op basis daarvan stapten we in de goed richting!

Na het flink wandelen bleek dat we verkeerd waren gelopen.. Gelukkig hadden we een foto gemaakt van de kaart. dus neuzend op het fototoestel zagen we waar onze fout was.. toen zaten we eindelijk op de goede weg.. Na ongeveer 10 minuten zaten we weer vast.. dit keer voor een bouwstellage. Die maffe japanners waren op ons begin van de wandelroute een brug aan het bouwen.. en er was geen mogelijkheid om er omheen te lopen.. ..
Nog 2 verwoedde pogingen verder bedachten we plan B. Lekker naar het super grote meer en en eens kijken hoe we daar eens lekker konden ontspannen.. Het strand leek ons wel wat.. maar eer was geen duidelijk manier om er te komen zonder over een hek te klimmen.. met handen en voeten maakten we aan 2 opaas die hout aan het verzamelen waren hoe we er konden komen.. het duurden even voor ze ons begrepen, maar uiteidnelijk waren ze zelfs zo galant dat we door de tuin heen naar het strand konden ;) Op het kiezelstrandje was het in de zon goed te doen, en na een kleien lunch op het strand zat eddy een boekje te lezen, en lag Esther snoezig te dromen over lekker maaltijden met rijst en dueleren met Sumo-worstelaars. Misschien deden we toch een beetje wat de familie ons heeft aangeraden.. even rustig aan en genieten van een beetje rust..

Na een uurtje op het strand begonnen de wolkjes te komen en werd het in eens koud zo rustig liggend op het strand. Tijd om verder te gaan en wandelend langs het strand kwamen we langzaam aan weer in de richting van het station.

Lekker ontspannen in de trein besloten we dan het ook wel logisch zou zijn om nog naar Kobe (aan de andere kant van Kyoto) te gaan.
Daar was immers een verlichtings festival die dient als herinnering aan de aardbeving van 1994 die daar nog al wat levens heeft gekost.
Aangekomen op het station dachten we dat we moesten zoeken, maar agenten met verlichte zwaaistokken maakten al vrij snel duidelijk waar we heen moesten.. voor we het wisten werden we onderdeel van een immense massa mensen die allemaal langzaam aan in de goede richting schuifelden.. Dit was duidelijk het tegenovergestelde van het compleet verlaten strand van die ochtend.. wat een boel japnners bij elkaar..
Terwijl de japanners achter ons zich prima vermaakten met de versiersels aan esthers tas sjokten we langzaam voorwaardsm, zonder echt speciale verlichting te zien..
als een slang slingerde de tocht door de stad, om zo inefficient mogelijk bij het juiste punt te komen.. en dat onder continue begeleding van mannetjes met verlichte stokjes op elke hoek.. En dat ongeveer een uur lang! (ons tempo lag behoorlijk laag)

Een maal bij de juiste hoek aangekomen konden we dan eindelijk het spectakel aanschouwen.. 200 meter lang stonden allemaal identieke bogen achter elkaar vol met lampjes.. wel leuk om te zien.. maar om nou als alle japanners continu fotos te maken was voor ons niet echt nodig.. Helemaal door de bogen heen waren we het eigenlijk behoorlijk zat.. er achter zat nog meer verlicht spul dat ook wel OK was om naar te kijken.. maar we zijn snel achter de eettentjes weer weggevlucht richting het station.. Leuk om een keer te zien.. maar heeeeel bijzonder kunnen we het niet noemen.. Liever hadden we nog iets langer op het strand gezeten... Uiteraard zonder massas japanners..

Ondertussen rammelde de maag van eddy behoorlijk.. en hij werd al flink stil en knorrig.. tijd om daar was lekkers in te stoppen.. Met z`n 2 naar een watami tent gegaan, en allerlei lekker plaatjes aangewezen en ons buikje rond gegeten.. Uiteraard werd alles weggespoeld met een flinke pul bier voor ieders!

En nu met de film Clerks II op de achtergrond dit verhaaltje aan het typen voor het thuisfront!!

E&E

P.S. Morgen met een beetje geluk langs SUZUKI in Hamamatsu!